وصیت نامه ی کوروش کبیر

 من در طول مدت عمر خود هر آرزویی که داشتم برآورده شد ، دست به هر کاری که زدم پیروز شدم . دوستان و...

دوستان و یارانم از تدبیر من برخوردار بودند . دشمنانم جملگی فرمانم را با

رقبت گردن نهادند .

 قبل از من وطنم سرزمین کوچک و گمنامی بود که هر سال مورد تاخت و تاز وتجاوز

قرار می گرفت و حالا درآستانه مرگ من ، آنرا بزرگترین و مقتدرترین و شریف ترین کشور

آسیا به دست شما می سپارم . من به خاطر ندارم در هیچ جهادی برای عزت ، سربلندی

و کسب افتخار برای ایران زمین مغلوب شده باشم .

جمله آرزوهایم برآورده شد و سیر زمان پیوسته به کام من بود . اما از آنجا که از شکست در

هراس بودم ، خود را از خودپسندی و غرور بر حذر داشتم . حتی در پیروزیهای بزرگ خود ،

پا از اعتدال بیرون ننهادم .

حال که مرگ من نزدیک است خود را بسی خوشبخت می دانم زیرا : فرزندانی که خداوند

بر من عطا فرمود همگی سالم و در عین حال عاقل هستند و وطنم ایران از همه جهات

مقتدر و باشکوه می باشد و آیندگان مرا مردی خوشبخت و کامیاب خواهند شمرد .

من پیوسته معتقد هستم که روح انسان پس از خروج از کالبد خاکی ، محو و فناپذیر

نمی گردد . مرگ چیزی است شبیه به خواب . در مرگ است که روح انسان به ابدیت

می پیوندد و چون از قید و علایق آزاد میگردد به آتیه تسلط پیدا میکند و همیشه ناظر

 اعمال ما خواهد بود پس اگر چنین بود که من اندیشیدم به آنچه که گفتم عمل کنید و

بدانید که من همیشه ناظر شما خواهم بود ، اما اگر این چنین نبود آنگاه ازخدای بزرگ

بترسید که در  بقای او هیچ تردیدی نیست و پیوسته شاهد و ناظر اعمال ماست .

از کژی و ناروایی بترسید .اگر اعمال شما پاک و منطبق بر عدالت بود قدرت شما رونق

خواهد یافت ، ولی اگر ظلم و ستم روا دارید و در اجرای عدالت تسامح ورزید ، دیری

نمی انجامد که ارزش شما در نظر دیگران از بین خواهد رفت و خوار و ذلیل و زبون

خواهید شد . من عمر خود را در یاری به مردم سپری کردم . نیکی به دیگران در من

خوشدلی و آسایش فراهم می ساخت و از همه شادی های عالم برایم لذت بخش تر

بود .

دیگر بس است ، پس از مرگ بدنم را مومیای نکنید و در طلا و زیور آلات و یا امثال آن

نپوشانید . زودتر آنرا در آغوش خاک پاک ایران قرار دهید تا ذره ذره های بدنم

خاک ایران را تشکیل دهد .

چه افتخاری برای انسان بالاتراز اینکه بدنش در خاکی مثل ایران دفن شود . . . . .

پس درود بر آریایی  . . .